لطفاً خودتو به مردن نزن!

 شب ها زود بخواب. صبح ها زودتر بیدار شو.
نرمش کن. بدو. کم غذا بخور.
زیر بارون راه برو. گلوله برفی درست کن.
هرچند وقت یک بار نقاشی بکش.
توی حموم آواز بخون و کمی آب بازی کن.
سفید بپوش. آب نبات چوبی لیس بزن.
بستنی قیفی بخور. به کوچکتر ها سلام کن.
شعر بخون. نامه ی کوتاه بنویس.
زیر جمله های خوبی که تو کتاب ها هست خط بکش.
به دوست های قدیمیت تلفن بزن.
شمال برو. شنا کن.
هفت تا سنگ تو آب بنداز و هفت تا آرزو کن.
خواب ببین. شعر بخون. بدو. چای بخور و برای دیگران چای دم کن.
جوراب های رنگی بپوش.
مادرت رو بغل کن. مادرت رو ببوس. مادرت رو بو کن.
به پدرت احترام بذار و حرفاش رو گوش کن.
دنبال بازی کن. اگرنشد وسطی بازی کن.
به برگ درخت ها دقت کن به بال پروانه ها دقت کن.
قاصدک ها رو بگیر و فوت کن. خواب ببین.
از خواب های بد بپر و آب بخور.
بسم الله الرحمن الرحیم بگو.
به باغ وحش برو. چرخ و فلک سوار شو. پشمک بخور.
کوه برو. هرجا خسته شدی یک کم دیگه هم ادامه بده.
خواب هات رو تعریف نکن. خواب هات رو بنویس.
یک تسبیح گلی سی و سه دونه ای داشته باش.
بخند. چشم هات رو روی هم بذار. شعر بخون. سپید بپوش.
شیرینی بخر. با بچه ها توپ بازی کن. برای خودت برنامه بریز.
قبل از خواب موهات رو شانه کن. به سر خودت دستی بکش.
خودت رو دوست داشته باش برای خودت دعا کن!
برای خودت دعا کن که آروم باشی.
وقتی توفان می آد تو همچنان آروم باشی.
تا توفان از آرامش تو آروم بگیرد.
برای خودت دعا کن تا صبور باشی؛
آنقدر صبور باشی تا بالاخره ابرهای سیاه آسمون
کنار برن و خورشید دوباره بتابه.
برای خودت دعا کن تا خورشید رو بهتر بشناسی.
بتونی هم صحبتش باشی و صبح ها براش نون تازه بگیری.
برای خودت دعا کن که سر سفره ی خورشید بشینی و چای آسمونی بنوشی.
برای خودت دعا کن تا همه ی شب هات ماه داشته باشه؛
چون در تاریکی محض راه رفتن خیلی خطرناکه.
ماه چراغ کوچیکیه که روشن شده تا جلوی پات رو ببینی.
برای خودت دعا کن تا همیشه جلوی پات را ببینی؛

آخه راهی رو که باید بری خیلی طولانیه.

خیلی چاله چوله داره؛

دام های زیادی در اون پهن شده، باریکه های خطرناکی داره؛

پر از گردنه های حیران و سنگلاخ های برف گیره.
برای خودت دعا کن تا پاهات خسته نشن و بتونی راه بیایی
چون هر جای راه بایستی مرده ای و مرگی که شکل نفس نکشیدن
به سراغ آدم بیاد، خیلی دردناکه.
هیچ وقت خودت را به مردن نزن.
برای خودت دعا کن که زنده بمونی.

زنده موندن چند راه حل ساده داره!
برای اینکه زنده بمونی نباید بذاری که هیچ وقت
بیشتر از چیزی که نیاز داری بخوابی.
باید همیشه با خدا در تماس باشی تا به تو بیداری بده.
بیداری هایی آمیخته با روشنایی، صدا، نور، حرکت.
تو باید از خداوند شادمانی طلب کنی.

همیشه سهمت رو بخواه.
و بیشتر از آن چه که به تو شادمانی ارزونی می شه در دنیا شادمانی
بیافرین تا دیگران هم سهمشون را بگیرن.
برای اینکه زنده بمونی باید درست نفس بکشی و
نذاری هیچ چیزی سینه ات را آلوده کنه.
برای اینکه زنده بمونی باید حواست به قلبت باشه.
هرچند وقت یکبار قلبت را به فرشته ها نشون بده و از اونها
بخواه قلبت را معاینه کنن.

دریچه هاش رو، ورودی ها و خروجی هاش رو

ببینند به اندازه ی کافی ذخیره شادمانی تو قلبت داری یا نه!!
اگر ذخیره ی شادمانی هات داره تموم می شه باید بری پشت
پنجره و به آسمون نگاه کنی.

اونقدر منتظر بمون و به آسمون نگاه کن
تا بالاخره خداوند از اونجا رد بشه؛
اونوقت صداش کن؛
به نام صداش کن؛
اون حتماً برمی گرده و به تو نگاه می کنه و از تو میپرسه که چی می خوای؟؟!
تو صریح و ساده و رک بگو.
هر چیزی که می خوای از خدا بخواه.

خدا هیچ چیز خوبی رو از تو دریغ نمی کنه.
شادمان باش اون به تو زندگی بخشیده و کمکت می کنه.
که زنده بمونی. از اون کمک بگیر.

از اون بخواه به تو نفس، پشمک، چرخ و فلک، قدم زدن، کوه، سنگ،
دریا، شعر، درخت، تاب، بستنی، سجاده،
اشک، حوض، شنا، راه، توپ، دوچرخه،
دست، آلبالو، لبخند، دویدن و عشق بده.

 آن وقت قدر همه ی اینها را بدون و آن قدر زندگیت را ادامه بده.
که زندگی از این که تو زنده هستی به خودش بباله!!
دیگران را فراموش نکن !
خلاصه اینکه اگه دوست داری بمیری برو خودکشی کن اما خودتو به مردن نزن!!!